46 jaar geleden,...
U kent ze wel, van die schilderachtige kleine oud Noord-Hollandse dorpjes.
En elk dorpje heeft zijn eigen geschiedenis van spookverhalen.
Zo ook het dorpje Assendelft.
19 maart 46 Jaar geleden speelde er hier een thriller 1e klas.
Elk jaar, aan het eind van de lange winter, duikt het verhaaltje weer op.
Elk jaar probeert de verteller het verhaal weer wat aan te dikken en op te leuken.
Ik zal proberen het verhaal te vertellen zoals het werkelijk gebeurd moet zijn.
She 'was born by' candlelight.
47 Jaar geleden leefde er in Assendelft-Zuid een jong geil boertje.
Het boertje was zo geil dat hij de hele dag niets anders deed dan aan zijn jonge heer denken.
Toen iets meer dan 24 lentes oud mocht ons boertje zich toen al een expert op het gebied van zijn geslachtsdeel noemen.
Niets was ons boertje te dol; zijn linkerhand, zijn rechterhand, een washand.
Ook was ons boertje niet vies van bestialiteiten; liet zich pijpen door een paard, befte een geit en nam menig koe in elk denkbaar gat.
Op de hooizolder bewaarde hij een grote collectie lectuur en plaatjes van ernstige pornografische aard.
En met zijn slagwapen op oorlogssterkte hangend achter in een koe, droomde ons boertje dagelijks het ook eens met een vrouw te mogen doen. Let wel hij droomde.
Nu was ons boertje op de boerderij een ware seksuoloog, maar buiten de boerderij was hij behoorlijk achtergesteld in zijn sociale contacten.
Op een kwade dag rond juni of juli 47 jaar geleden, besloot ons boertje zijn geluk maar eens te beproeven in de plaatselijke danstent.
Nu is dansen op klompen een pijnlijke aangelegenheid, maar ons boertje had deze pijn er graag voor over om eens 1 keer in zijn leven te mogen neuken met een vrouw.
Na velen glazen bier was zijn gezichtsvermogen zo verslechterd, dat hij eindelijk de grote stap in de richting van iets, wat in zijn troebele beeld op een vrouw leek, te wagen.
Het resultaat van al dit moois was dat ons boertje, 3 maanden later, gedwongen in het huwelijksbootje moest stappen.
De bruid in kwestie was een oerlelijke plaatselijke kansarme nitwit, die de sprookjes figuren 'het lelijke eendje' en 'het domme gansje' in 1 persoon verenigde.
Ons boertje had voor deze gelegenheid al zijn 'trots' op zijgezet, en probeerde door het huwelijk, het dorp en de familie te behoeden voor roddel achterklap en schandalen.
Want schijnheiligheid blijft de drijfveer van meeste handelingen in dit getto.
Maanden later op 19 maart sloeg het noodlot keihard toe, nu precies 46 jaar geleden.
Donkere wolken trokken samen boven het getto, en de sneeuw kwam met bakken uit de lucht.
De duivel had letterlijk de macht in het dorp van God overgenomen.
Middels hevige rukwinden en forse donderslagen maakte hij dit aan alle bewoners duidelijk.
God hield slechts middels een enkele lichtflits een oogje in het zeil, ook om de niet afvalligen gelovigen een hart onder de riem te steken.
Onze nitwit had ondertussen steeds meer last van pijntjes in haar buik.
Gillend snauwde zij om hulp van ons boertje, die Godverend zijn snikkel uit een koe moest trekken.
Nog meer vernedering en belediging van deze onzedige viespeuk, werd God nu echt teveel, en in een laatste poging de samenleving definitief te behoeden voor een ramp, liet hij de stoppen in het getto doorslaan.
Ons boertje rende van de stal naar de kamer, en in een laatste poging hem te stoppen wierp God hem een hooivork voor de voeten.
Struikelend en Godverend kwakte ons boertje voorover, en met een harde klap knalde hij met zijn hoofd tegen een eikenhouten deur.
Daar waar God gerekend had op zwaar hersenletsel, bleef ons hersenloos boertje aardig bij bewustzijn.
Vanuit de kamer klonk zoals altijd het jankerige klaaggezang van de nitwit maar dit keer klonk het anders, bovenop het klaaggezang begon ze te zeiken over kaarsen, en ons boertje moest op zoek.
Na enig zoeken vond ons boertje de gevraagde verlichtingsbronnen, en na het ontsteken van de kaarsen probeerde hij de situatie te overzien.
De nitwit lag zoals altijd op bed, maar stond duidelijk op springen, en ons boertje hitsig als altijd bekeek haar mossel nog eens goed van dichtbij.
Radeloos vroeg het boertje zich af wat hij nu moest doen, want geen van tweeën waren zij bekend met deze situatie.
Zo snel als ons boertje kon lopen, met zijn inmiddels al weer flink gezwollen voorhamer, rende hij naar de stal om met zijn paard hulp te gaan halen.
Het paard dat het boertje met een harde staafmixer zag aankomen, dacht ' o nee niet weer', en schopte hem, ingefluisterd door God, vol in de schaamstreek.
Kreunend van de pijn kroop ons boertje overeind, en besloot het dan maar op een scooter te proberen.
Staand op de treeplank van een gestolen scooter probeerde hij zoveel mogelijk vaart te maken, en God zag zijn kans schoon voor een nieuwe poging om ons boertje te verhinderen.
Net voor de scooter liet hij een enorme kuil ontstaan, en ons boertje denderde er in volle vaart doorheen, maar in plaats van vol met het scrotum op de bagagedrager te tippen, bleef boertje met zijn harde klopper hangen op het stuur.
Godverend vervolgde het boertje zijn weg naar de eerste de beste boerderij, ook God was inmiddels behoorlijk geneigd zichzelf te vervloeken en de duivel liet zijn genoegen blijken, met een luide donder.
Bij de eerste boerderij aangekomen bleef de deur angstvallig lang gesloten, ook verdere deuren bleven gesloten.
In het getto kon niemand enig compassie voor ons boertje opbrengen, en als rechtvaardige gelovigen wilde zij niet toegeven aan deze duivelsaanbidder.
God begon net weer in zichzelf te geloven toen de duivel, boertje aanraadde om het maar eens buiten het getto te proberen.
Nooit eerder in zijn leven had ons boertje het getto verlaten, maar hij was ten einde raad.
Het enige wat hij hoefde te doen was die ex-nazi officier te ontwijken, die na de oorlog gebleven was om het getto te bewaken.
Na in deze poging geslaagd te zijn, klopte hij aan bij de eerste de beste boerderij buiten het getto.
De deur werd direct geopend en de onbevooroordeelde boerin was meteen bereid haar hulp te verlenen.
Bij ons boertje achterop de scooter trokken ze op weg het getto in.
De storm had zich bijna uitgebreid tot een orkaan, en de sneeuw kwam met steeds grotere bakken tegelijk uit de lucht, ons boertje kon zich nog nauwelijks vooruit bewegen.
En God die draaide overuren, hij had de wind nu vol van voren laten komen en er voor gezorgd dat de ex-nazi extra alert zijn plicht vervulde.
Ons boertje zag zijn weg verspert en sloeg uit pure wanhoop de ex-nazi op zijn kaak.
Uit balans gebracht door deze handeling rolde ons boertje en de barmhartige Samaritaan samen door de sneeuw en modder.
Zo snel als dat ze konden sprongen ze weer op de scooter om hun weg te vervolgen,
beschoten door de weer opgekrabbelde ex-nazi.
Twee schampschoten verder maar buiten bereik van de kogels zette het boertje alles op alles, alsof zijn leven er van af hing.
Menig keer rolde hij daarbij met de barmhartige Samaritaan over de onverharde slecht aangelegde en onderhouden wegen in het getto, maar ze hielden vol.
God niet, zwetend uit al zijn poriën draaide hij met alle engelen overuren om te redde wat er te redden viel, maar keer op keer overwon ons boertje de tegenslagen.
God zakte uitgeput onderuit, trok zijn handen af van het getto, op het moment dat ons boertje zijn huis bereikte.
Boertje en de barmhartige Samaritaan renden naar de deur, hopende dat zij nog op tijd zouden zijn.
Bij het zwakke schijnsel van de eerder door boertje ontstoken Gouda kaarsen, zag de barmhartige Samaritaan dat hier geen sprake was van onmenselijk dragelijk leiden, maar dat het hier slechts een bevalling aanstaande was.
Zij kon echter niet weten dat deze bevalling in een veel later stadium zoveel leed zou veroorzaken.
Boven het gejank van de wind wat werd overstemt door het gejank van de nitwit , beval de barmhartige Samaritaan ons boertje, haar zo goed mogelijk bij te staan.
En wonder boven wonder lukte het, het boertje voor eens en voor het laatst om 1 maal in zijn leven iets goeds te doen.
En boertje en de nitwit zette een dochter op de wereld.
Een kind dat de wonderbaarlijke trekjes van beide ouders vertoont, ook zij denkt dat alles van haar is en ze denkt dat ze alles kan nemen wat ze ziet, net als haar vader, alleen door de domheid van haar moeder begrijpt ze niet dat haar vader 'het nemen' in een heel andere context plaats.
Zij werd spontaan vernoemd naar haar moeder ( suf ) en de hobby van haar vader ( kutje ), en zo
werd het Sufkutje dus op deze wereld gezet.
Sufkutje: 'was born by' candlelight,.. 
Jaren later heeft zei tot 2 x toe een kortstondige poging ondernomen het getto te ontvluchten.
Bijna op soortgelijke wijze als haar moeder, ze zocht een in haar ogen kansrijke mannen, om haar kansloosheid op te kunnen heffen.
Helaas is het verschil tussen haar en haar moeder dat bij deze mannen op een gegeven moment de ogen werden geopend en deze mannen gewoon zelfstandig beslissingen durven te nemen, en niet bij een nitwit te raden gaan.
Van haar eerst vriendje, heeft zij nadat ze de bons had gekregen al zijn ondergoed gejat, en van de laaste ach, wat heeft ze niet van hem gejat op advies van de nitwit!
In het getto wordt nu beweerd dat dit geen toeval is; maar dat dit de hand van God moet zijn.
God zelf wenst niet toe te geven dat hij hiermee iets van doen te hebben, wel heeft hij altijd gezworen om het getto te vervloeken!
Wraak te nemen op de duivelsaanbidding en de Godslaster die er die nacht 46 jaar geleden heeft plaats gevonden.
Zou er daarom nu om de 2 minuten een grote gemotoriseerde vogel met heel veel lawaai laag over dit getto komen zweven?
En de bewoners in dit getto, ach ja zij hebben zich neergelegd bij hun lot, en dragen de last.
Sufkutje woont inmiddels weer veilig binnen de muren van het getto en klacht dagelijks over het onrecht wat haar wordt aangedaan
en haar overkomen is tegen een ieder die het maar horen wil, ons boertje staat nog steeds meerdere malen per dag met zijn overall op zijn
knieën een gat te vullen, en de nitwit ach die haalt af en toe buiten de post, en zit voornamelijk
de rest van de dag dom te wezen, maar….
net slim genoeg om te beseffen dat mooi wezen er toch nooit van zal komen.
En zo lieve lezers moet het ongeveer zijn gegaan op 19 maart 46 jaar geleden.
